verdeling

Verdeling is een Nederlands woord met meerdere betekenissen. In het dagelijks taalgebruik verwijst het naar het proces of resultaat van het verdelen van goederen, taken of middelen over personen of groepen. In wiskunde en statistiek heeft verdeling een technische betekenis: het beschrijven van hoe een hoeveelheid of kans over verschillende uitkomsten is verdeeld. Het begrip is breed toepasbaar in bedrijfsvoering, beleid en de wetenschap.

In probabiliteit en statistiek is een verdeling de kansverdeling van een willekeurige variabele. Discrete verdelingen omvatten bijvoorbeeld de binomiale verdeling en de Poisson-verdeling; continue verdelingen omvatten de normale verdeling, de uniforme verdeling en de exponentiële verdeling. Een discrete verdeling wordt beschreven door een kansmassafunctie; een continue verdeling door een kansdichtheidsfunctie; beide worden samengevat door de cumulatieve verdelingsfunctie. Belangrijke kenmerken zijn het gemiddelde en de variantie, die het centrum en de spreiding aangeven; parameters zoals mu en sigma bepalen de vorm bij normale verdelingen, terwijl andere verdelingen verschillende parameters hebben.

De empirische verdeling van een dataset is de waargenomen verdeling van de waarnemingen, vaak weergegeven als een histogram of als een schatting van de dichtheidsfunctie. Verdelingen worden gebruikt om onzekerheid te modelleren, kansberekeningen uit te voeren en conclusies te trekken over een populatie.

Toepassingen van verdeling komen voor in economie en sociologie, waar men kijkt naar de verdeling van inkomen of welvaart; in kwaliteitszorg en logistiek, waar arbeid, middelen of levertijden verdeeld worden; en in risicobeoordeling om de kans en de omvang van verliezen te modelleren. Het begrip helpt bij het plannen, evalueren en beleidsvorming.