trombosegevallen

Trombosegevallen verwijzen naar gevallen van trombose, de vorming van een bloedstolsel in een bloedvat waardoor de bloedstroom kan worden belemmerd. Trombose kan voorkomen in aderen (veneuze trombose) of in slagaderen (arteriële trombose). De meest voorkomende klinische vormen zijn diepe veneuze trombose (DVT) en longembolie (een stolsel dat de longslagader blokkeert). Een DVT kan leiden tot een longembolie als het stolsel loskomt en naar de longen reist.

Oorzaken en risicofactoren: de kans op trombose neemt toe bij immobiliteit, recente chirurgie of trauma, kanker, zwangerschap, gebruik van hormonale anticonceptiva of zwangerschap, roken en erfelijke stollingsstoornissen. Vaak ontstaat trombose uit een combinatie van factoren, volgens het principe van de triade van Virchow: stase van bloed, endotheelbeschadiging en hypercoagulabiliteit.

Symptomen en diagnostiek: DVT presenteert zich vaak met pijn, zwelling en gevoeligheid in het aangetaste been; longembolielie kan zich uiten met plotselinge kortademigheid, pijn op de borst en snelle hartslag. Diagnostiek omvat duplex-echo bij verdenking op DVT, bloedtesten zoals D-dimeer en beeldvorming zoals CT-angiografie bij verdenking op longembolie.

Behandeling en preventie: anticoagulantia (bijv. DOACs of heparine gevolgd door orale anticoagulantia) zijn de hoofdbehandeling. In geselecteerde gevallen kan trombolyse of chirurgische verwijdering plaatsvinden. Preventie omvat mobilisatie na operatie, mechanische compressie en, bij hoog risico, farmacologische preventie.

Epidemiologie en surveillance: trombosegevallen worden gevolgd in nationale systemen met gestandaardiseerde definities; het daadwerkelijke aantal kan hoger liggen door onderrapportage en asymptomatische gevallen. Monitoring van trends helpt bij het evalueren van preventie- en behandelingsstrategieën.