pollineren

Pollineren is het proces waarbij stuifmeel van de meeldrij wordt overgebracht naar de stempel van een bloem, meestal van dezelfde soort, waardoor bevruchting kan plaatsvinden en zaden en fruit kunnen ontstaan. De overdracht kan plaatsvinden door biotische factoren zoals insecten (bijen, vlinders, zweefvliegen), vogels en vleermuizen, of door abiotische factoren zoals wind en soms water.

Er zijn twee hoofdtypen pollinatie: kruisbevruchting, waarbij stuifmeel van de bloem van het ene individu op de bloem van een ander individueel plant verpikt, en zelfbevruchting, waarbij het stuifmeel op dezelfde plant terechtkomt. Kruisbevruchting bevordert genetische variatie in populaties, terwijl zelfbevruchting vaker voorkomt in plantensoorten die in verspreide of moeilijke omstandigheden moeten kunnen voortplanten.

Tijdens pollinatie blijft het stuifmeel op de stempel liggen en groeit een pollenbuis door de stijl naar het ovule, waar bevruchting plaatsvindt. Dit leidt tot ontwikkeling van zaden en vaak tot vruchtvorming. De beschikbaarheid en activiteit van bestuivers bepalen veel plantensoorten en landbouwgewassen, aangezien veel fruit, groenten en zaden afhankelijk zijn van effectieve pollinatie.

Bestuivers zijn onder meer honingbijen, wilde bijen, zweefvliegen, vlinders en soms vogels of vleermuizen; wind- of waterpollinatie komt voor bij andere planten. Bedreigingen voor bestuivers, zoals habitatverlies, pesticiden, ziekten en klimaatverandering, kunnen de pollinatie en daarmee de voortplanting en oogsten ernstig beïnvloeden. Bescherming van habitats, het verminderen van bestrijdingsmiddelen en het planten van bloemrijke marginalen kunnen pollinatie ondersteunen.