pollinatie

Pollinatie is het proces waarbij stuifmeel van de meeldraden wordt overgebracht naar de stamper van dezelfde bloem of van een andere bloem. Dit transfermechanisme maakt bevruchting mogelijk en de ontwikkeling van zaden en vruchten tot stand. Bij veel planten is kruisbestuiving (overbrenging tussen verschillende exemplaren) een belangrijke bron van genetische variatie, terwijl sommige soorten ook zelfbestuiving toelaten.

Er zijn twee hoofdwijzen van pollinatie: abiotische routes zoals wind en water, en biotische routes die afhankelijk zijn van organismen. Biotische pollinatie wordt gedomineerd door dieren zoals bijen, vlinders, andere insecten, vogels en vleermuizen die nectar of stuifmeel verzamelen en daarbij pollen overbrengen tussen bloemen.

Tijdens pollinatie komt pollen op het stigma terecht, waarna het stuifmeelkorrel ontkieming aanzet. Een pollen-tube groeit langs de stijl naar de ovule, zodat bevruchting kan plaatsvinden. Dit proces leidt uiteindelijk tot de vorming van zaden en vaak ook tot vruchtontwikkeling. Voor veel gewassen is bestuiving cruciaal voor opbrengst en vruchtkwaliteit; ecologisch gezien is bestuiving bovendien van groot belang voor plantendisversiteit en voedselwebben.

Bestuivers worden bedreigd door factoren zoals verlies van leefgebied, intensieve landbouw met veel monoculturen, gebruik van pesticiden, ziekten en klimaatverandering. Behoud van bestuivers omvat maatregelen zoals het creëren van bloemrijke zones, het herstellen van natuurlijke habitats, het verantwoord beheren van pesticiden en het bevorderen van diverse landbouwsystemen.