handdrukken

Handdrukken is een sociale handgebaar waarbij twee personen elkaars rechterhand vastgrijpen en deze kort op en neer bewegen. Het wordt gebruikt als begroeting, afscheid of om een overeenkomst te bekrachtigen. Een handdruk gaat meestal gepaard met oogcontact en een neutrale of vriendelijke gezichtsuitdrukking. De grip moet stevig maar niet overheersend zijn en de uitwisseling duurt doorgaans één tot twee seconden. In sommige culturen wordt ook een tweehandige handdruk gebruikt om extra warmte of respect over te brengen.

Historisch gezien is de handdruk een oud gebaar; precieze oorsprong is onzeker. Er bestaan verwijzingen naar de handdruk in antieke culturen en in Romeinse kunst als dextrarum iunctio, een teken van eed of begroeting. De moderne, gestandaardiseerde vorm ontwikkelde zich in de westerse handel en diplomatie in de 18e tot 20e eeuw en werd daarna wereldwijd verspreid.

Culturele normen rond handdrukken variëren. In veel westerse samenlevingen wordt een stevige handdruk gezien als teken van zelfvertrouwen; in Oost-Aziatische landen is een handdruk gebruikelijk maar vaak zachter en soms vergezeld van een knik of buiging. In het Midden-Oosten en delen van Afrika en Zuid-Azië kunnen regels verschillen tussen mannen en vrouwen; in sommige contexten wordt handdrukken tussen man en vrouw vermeden of alleen uitgevoerd met toestemming. In professionele omgevingen is een korte, droge handdruk meestal passend; in sociale situaties kan een warmere grip en langere oogcontact gewenst zijn.

Tijdens gezondheidscrises heeft non-contact begroeten aan belang gewonnen; veel mensen kiezen voor knik, buiging of ellebooggroet als alternatief. Bij handdrukken geldt dat men rekening houdt met lokale gebruiken en persoonlijke grenzen; als iemand aarzelt, is het gepast te wachten of een alternatief te bieden.