vastgrijpen

Vastgrijpen is een Nederlands werkwoord dat betekent iemand of iets stevig en plotseling vastnemen of vasthouden. Het kan zowel letterlijk als figuurlijk worden gebruikt. De taalkundige samenstelling komt van vast (stevig, stevig) en grijpen (grijpen, vastpakken).

In de context van wet en recht wordt vastgrijpen vaak gebruikt om het fysieke vasthouden of arresteren van een persoon op een bepaalde plek te beschrijven, bijvoorbeeld door politiefunctionarissen. In officiële teksten wordt doorgaans gesproken van arresteren of aanhouden; vastgrijpen legt meer nadruk op de onmiddellijke, soms krachtige handeling op het moment zelf. Buiten de strafrechtelijke context kan het ook slaan op het objectief snel vasthouden van een voorwerp of op het figuurlijk grijpen van een kans of gelegenheid, hoewel daarvoor vaker uitdrukkingen zoals de gelegenheid grijpen of de kans grijpen worden gebruikt.

Vastgrijpen is geen strikt juridisch term met een vaste procedure; het is eerder een descriptieve aanduiding die afhangt van context en register. Verwante termen zijn arresteren, aanhouden en oppakken. Bij het beslag leggen van bezittingen spreekt men meestal niet van vastgrijpen, maar van beslag leggen.

Zie ook: arrest, aanhouding, beslag leggen, oppakken, arrestatie.