bekrachtigen

Bekrachtigen is een Nederlands werkwoord met meerdere betekenissen. Het kan betekenen: iets bevestigen of valideren; iets versterken door erkende autoriteit of bewijs. In juridische en bestuurlijke contexten betekent bekrachtigen het formeel verlenen van machtiging of goedkeuring aan een besluit, wet of verdrag, vaak door een bevoegde autoriteit zoals een regering of vorst. In bredere zin kan bekrachtigen ook verwijzen naar het bevestigen van een bewering of conclusie met bewijs.

Het woord is afgeleid van kracht, met het voorzetsel be- en de uitgang -igen. Letterlijk betekent het dus ‘kracht bijzetten’: iets sterker of verbindender maken door formele goedkeuring of overtuigend bewijs.

Wat bekrachtigen in wetgeving betreft, houdt het meestal in dat een wet of verdrag officieel geldig wordt gemaakt door een handeling van de bevoegde autoriteit. In Nederland en België gebeurt bekrachtiging vaak via een formeel proces waarin de bevoegde instantie de wet of het verdrag bekrachtigt. Een verdragsluitende staat spreekt doorgaans van ratificeren; bekrachtiging is een breder begrip dat ook nationale besluiten kan dekken.

In communicatie en onderzoek kan bekrachtigen betekenen het bevestigen of onderbouwen van een stelling met bewijs of gegevens. Een conclusie wordt bekrachtigd wanneer de verkregen resultaten de hypothese ondersteunen of eerdere bevindingen bevestigen. De bekrachtiging kan zowel formeel als inferentiële betekenis hebben.

Synoniemen zijn bevestigen, onderbouwen en staven. Een belangrijk nuanceverschil is dat bekrachtigen vaak een formele of officiële connotatie heeft, terwijl bevestigen algemener en minder juridisch belast is. Voor internationale verdragen wordt vaker gesproken van ratificeren dan van bekrachtigen.