bekrachtiging

Bekrachtiging is een term die in het Nederlands verschillende betekenissen heeft, afhankelijk van de context. Veelvoorkomende betekenissen zijn het formeel bevestigen of bekrachtigen van een wet, verdrag of document, en in de psychologie het versterkingsprincipe waardoor bepaald gedrag vaker voorkomt. De term kan ook verwijzen naar de bevestiging of authenticatie van een handtekening of akte door een bevoegde autoriteit.

In de psychologie en gedragsleer verwijst bekrachtiging naar een gevolg dat de kans op herhaling van een bepaald gedrag vergroot. Positieve bekrachtiging voegt een aangename consequentie toe, zoals een traktatie na een gewenste handeling. Negatieve bekrachtiging houdt in dat een onaangename prikkel wegvalt nadat het gewenste gedrag is vertoond. Bekrachtiging onderscheidt zich van straf doordat het gedrag versterkt in plaats van enkel te beteugelen.

In de rechtswetenschap duidt bekrachtiging op de formele goedkeuring door de bevoegde autoriteit waardoor een verdrag, wet of beschikking juridisch afdwingbaar wordt. Bij wetten in Nederland is bekrachtiging de handeling waarbij de Koning(in) de wet ondertekent en bekendmaakt, zodat deze van kracht wordt. Bij internationale verdragen brengt bekrachtiging de instemming van de staat tot stand; het verdrag treedt in werking volgens de bepalingen van het verdrag en de nationale wetgeving.

Daarnaast wordt bekrachtiging gebruikt voor de bevestiging van de authenticiteit van documenten of handtekeningen, bijvoorbeeld door een notaris. Deze betekenis zorgt voor rechtsgeldigheid en bewijskracht van akten of overeenkomsten.