Verdeelmodellen
Verdeelmodellen, ook wel verdelingsmodellen genoemd, zijn statistische modellen die beschrijven hoe een kansvariabele verdeeld is over mogelijke uitkomsten. Ze specificeren een kansverdelings- of kansdichtheidsfunctie, gekarakteriseerd door parameters die de vorm, locatie en schaal bepalen. Verdeelmodellen vormen de basis voor inferentie over de populatie en worden gebruikt om kansen, verwachtingswaarden en percentielen te berekenen. Ze modelleren onzekerheid expliciet en onderscheiden zich zo van deterministische benaderingen.
Ze kunnen onderverdeeld worden in parametrrische verdelingen zoals normaal, lognormaal, exponentieel en gamma (continu); discrete verdelingen
Fitting van verdelingsmodellen gebeurt met methoden zoals maximum likelihood, de methode van momenten en Bayesian inference.
Toepassingen van verdelingsmodellen zijn wijdverspreid in de statistiek en data-analyse: risico- en verzekeringsberekeningen, financiën, epidemiologie, kwaliteitscontrole,
Beperkingen zijn onder meer aannames over onafhankelijkheid en identieke verdelingen die niet altijd realistisch zijn; misspecificatie