rekencapaciteit

Rekencapaciteit verwijst naar de capaciteit van een computersysteem om berekeningen uit te voeren. In de praktijk wordt rekencapaciteit vaak gemeten als de snelheid waarmee wiskundige bewerkingen kunnen worden voltooid, bijvoorbeeld in floating-point operaties per seconde (FLOPS). De term omvat doorgaans zowel de klokfrequentie als de mate van parallelverwerking waarmee meerdere berekeningen tegelijk kunnen worden verwerkt. Rekencapaciteit is echter niet hetzelfde als opslag- of geheugen capaciteit.

Meetmethoden en metriek: De meest gangbare maat is FLOPS, maar ook andere maten zoals instructies per seconde, doorvoer en benchmarkscores worden gebruikt om rekencapaciteit te vergelijken. Er bestaan onderscheid tussen theoretische piekprestaties en realistische prestaties onder workloads. Voor CPU’s en GPU’s worden vaak benchmarks zoals LINPACK of SPEC gebruikt; voor kunstmatige intelligentie en data-analyse bestaan gespecialiseerde benchmarks.

Factoren die rekencapaciteit beïnvloeden: Aantal cores, kloksnelheid, vectorinstructies en de algemene processorarchitectuur bepalen de rekencapaciteit, evenals geheugenbandbreedte en de efficiëntie van de geheugenhiërarchie. Vrijwel even belangrijk is de softwarekant: efficiënte compilatie, algoritmen en parallel programmering beïnvloeden hoe de hardware wordt benut.

Toepassingen en overwegingen: Rekencapaciteit is een cruciale factor bij wetenschappelijke simulaties, gegevensanalyse en AI-inferentie. Een hogere rekencapaciteit kan de verwerkingstijd verminderen, maar is geen garantie voor betere prestaties bij alle taken; de aard van de workload en de software-implementatie zijn bepalend. Ook energieverbruik en koeling spelen een rol bij de praktische inzet.

Zie ook: high-performance computing, FLOPS, computerarchitectuur, benchmark, AI-inferentie.