Nitrietdetectie

Nitrietdetectie verwijst naar methoden en technieken om nitrietionen (NO2−) in verschillende matrices te kwantificeren. Nitriet speelt een rol in waterkwaliteit en voedselveiligheid; bij menselijke inname kan het risico's met zich meebrengen en het is ook een tussenproduct in de afbraak van nitraat.

Veelvoorkomende methoden zijn chemische colorimetrie op basis van de Griess-reactie, waarbij nitriet reageert met sulfanilzuur en n-(1-naftyl)ethyleendiamine om een roze kleur te vormen die kwantificeerbaar is met een spectrofotometer. Voor hogere concentraties of complexe monsters kan reductie van nitraat tot nitriet nodig zijn, zodat total nitriet wordt gemeten. Alternatieve benaderingen omvatten elektrochemische sensoren (amperometrie of differential pulse voltammetrie op sensorische elektroden), ionenkromatografie en HPLC, vaak met passende monsterspreparatie. Ook zijn draagbare teststrips en compacte kits beschikbaar voor veldmetingen.

Prestaties hangen af van matrix en methode. Griess vereist kalibratie en blancocorrectie; interferenties en achtergrondkleur kunnen de meting beïnvloeden. Nitraatvroegreductie en verontreinigingen kunnen de meting compliceren. Laboratoriummethoden bieden hoge nauwkeurigheid maar vereisen apparatuur, terwijl strips en draagbare sensoren snelle aanwijzingen geven maar vaak minder gevoeligheid hebben.

Toepassingen omvatten monitoring van drink- en oppervlaktewater, controle in de voedingsindustrie (bijv. vleeswaren) en milieuonderzoek; detectie van nitriet in processen en afvalwaterbehandeling. Resultaten worden doorgaans gerapporteerd als nitrietconcentratie (bijv. mg/L als NO2− of µg/L) en vergeleken met relevante regelgeving en kwaliteitsnormen.

Kwaliteitsborging omvat kalibratie met standaarden, evaluatie van detectiegrens, lineariteit en reproduceerbaarheid, plus gebruik van controles en referentiematerialen. Ontwikkelingen richten zich op snellere, draagbare en realtime sensoren met betere selectiviteit en resistentie tegen matrixinvloeden.