waterkwaliteit

Waterkwaliteit is de toestand van water met betrekking tot de aanwezigheid van verontreinigingen en de geschiktheid voor beoogd gebruik, zoals drinkwater, natuur, recreatie en industrie. Het wordt bepaald door fysisch-chemische, biologische en microbiologische kenmerken en geeft weer in hoeverre water voldoet aan geldende normen voor drinkwater, oppervlaktewater en grondwater. Voor drinkwater gelden strikte nationale en Europese normen, terwijl voor oppervlakte- en grondwater ook ecologische kwaliteit en drinkveiligheid centraal staan.

Indicatoren omvatten onder meer fysi- chemische parameters zoals temperatuur, pH, geleidbaarheid en troebelheid; chemische parameters zoals nitraat, nitriet, fosfaat, metalen en pesticiden; en biologische parameters zoals E. coli en enterokokken, evenals de samenstelling van waterorganismen als biosensoren. Toetsing gebeurt aan de hand van monsters en analyses op regelmatige basis.

Monitoring gebeurt via bemonstering en in-situ metingen, ondersteund door laboratoriumanalyses. De uitkomsten worden samengevat in status- of kwaliteitsrapporten. In de EU streeft de Water Framework Directive naar een 'goede toestand' voor alle waterlichamen; nationale en regionale autoriteiten dragen zorg voor toezicht en handhaving.

Beheer van waterkwaliteit omvat bronbescherming, efficiënte afvalwaterbehandeling, bestrijding van verontreiniging uit landbouw en industrie, en natuurherstel om filtratie en biodiversiteit te bevorderen. Uitdagingen zijn onder meer klimaatverandering, urbanisatie, microverontreinigingen en opkomende verontreinigende stoffen. Het vermogen om waterkwaliteit te verbeteren hangt af van geïntegreerde planning op het niveau van waterkringlopen en samenwerking tussen overheden, bedrijven en burgers.