zuurstofarm

Zuurstofarm is een beschrijving voor een toestand of omgeving waarin de zuurstofconcentratie of -beschikbaarheid beperkt is. Het kan slaan op een zuurstofarme atmosfeer, een waterlichaam met weinig opgeloste zuurstof, of op een fysiologische toestand waarbij weefsels onvoldoende zuurstof ontvangen. In elk geval wijst het op een gebrek aan beschikbare zuurstof in relatie tot de behoeften.

In de geneeskunde wordt meestal gesproken van hypoxie (zuurstoftekort in weefsels) of hypoxemie (zuurstoftekort in het bloed). Oorzaken zijn onder meer ademhalingsfalen, longontsteking, obstructie van de luchtwegen, hoge hoogte, anemia, circulatoire problemen of shock. Symptomen variëren maar kunnen kortademigheid, snelle ademhaling, verwarring, bleek of cyanose zijn; bij ernstige hypoxie kunnen de functies snel verslechteren.

Diagnose gebeurt via pulse-oximetrie (SpO2) en arteriële bloedgasmetingen (PaO2, PaCO2), en soms lactaat. In de context van arbeid en anesthesie of intensieve zorg is nauwkeurige bewaking essentieel.

Behandeling richt zich op het verbeteren van de zuurstoftoevoer en het verhelpen van de onderliggende oorzaak: zuurstoftherapie, beademing bij ernstige gevallen, positie en ondersteuning van de ademhaling, en behandeling van onderliggende aandoeningen. In medische context is snelle identificeer en behandelen cruciaal om weefselschade te beperken.

In wateren en ecosystemen kan zuurstofarm water leiden tot stress of sterfte bij vis en ongewervelde dieren. Oorzaken zijn temperatuurstijging, eutrofiëring en slechte menging. Beheersmaatregelen omvatten vermindering van nutrientenbelasting, aeratie en herstel van stroming.