bloedgasmetingen

Bloedgasmetingen zijn diagnostische analyses die het zuur-base-evenwicht en de zuurstof- en kooldioxidevoorziening in bloed evalueren. De meting omvat normaal gesproken pH, de partiële druk van koolstofdioxide (PaCO2), de partiële druk van zuurstof (PaO2), de bicarbonaatconcentratie (HCO3-) en vaak het base excess en de zuurstofsaturatie (sO2).

Doel van de meting is het beoordelen van ademhalings- en metabole stoornissen en het volgen van patiënten met kritieke aandoeningen, long- of nierziekten, of perioperatieve zorg. Het ondersteunt beslissingen over beademingsstrategie, zuurbasecorrectie en behandeling van shock of sepsis.

Bloedmonsters voor ABG worden meestal uit een slagader gewonnen (arterieel bloedgas, ABG), bijvoorbeeld via de arteria radialis of femoralis. In pediatrie kan ook capillaire bloedafname worden toegepast. Point-of-care apparaten geven snelle uitslagen; laboratoriumanalyse is doorgaans nauwkeuriger.

Interpretatie vereist kennis van referentiewaarden en compensatiemechanismen. Een lage pH wijst op acidose; PaCO2 en HCO3- bepalen of de afwijking respiratoir, metabool of gemengd is. Acute veranderingen duiden op een acuut proces; langzamere veranderingen duiden op compensatie of een chronische aandoening.

Pre-analytische factoren beïnvloeden de meting: moment van staalname, blootstelling aan lucht, temperatuur en analysevertraging kunnen waarden vervormen. ABG vereist correct afgenomen monsters en duidelijke labeling met tijd, locatie en temperatuur.