veldlijnen

Veldlijnen, ook wel lijnen van het veld genoemd, zijn een visuele representatie van een vectorveld, zoals een elektrisch of magnetisch veld. Een veldlijn is een kromme waarvan de raaklijn op elk punt evenredig is aan de veldvector op dat punt. Zo geeft de richting van de lijn de richting van het veld aan en de dichtheid van de lijnen een indicatie van de veldsterkte.

Eigenschappen van velden laten zich meestal verklaren aan de hand van veldlijnen. De dichtheid van lijnen geeft aan hoe sterk het veld is: dichter bij bronnen of sterke dipolen zijn de lijnen vaker. Bij elektrische velden eindigen lijnen op negatieve ladingen en beginnen ze bij positieve ladingen; bij magnetische velden vormen lijnen doorgaans gesloten lussen en ontbreken zuilen van begin of eind. In een gegeven veld mogen lijnen niet kruisen, omdat kruisen zou betekenen dat het veld op dat punt twee verschillende richtingen zou hebben.

Veldlijnen zijn een abstract hulpmiddel voor visualisatie en begrip van velden. Ze bestaan niet als fysiek waarneembare objecten en er is geen unieke “juiste” verzameling lijnen; andere representaties kunnen even zinvol zijn. Ze worden veel gebruikt in onderwijs en in ontwerp en analyse van elektrische en magnetische systemen, zoals geleiders, magneten, motoren en MRI-technologie. In tijdafhankelijke velden veranderen lijnen mee met de veldveranderingen, waardoor de interpretatie complexer kan worden dan bij statische velden. Vel dlijnen blijven daarom een krachtig maar conceptueel hulpmiddel voor het begrijpen van veldgedrag.