teeltbestrijding

Teeltbestrijding is het geheel van maatregelen die erop gericht zijn schade aan gewassen door ziekten, plagen en onkruiden te voorkomen of te beperken, zodat opbrengst en kwaliteit behouden blijven. Het onderwerp omvat preventie, monitoring en bestrijding en is een integraal onderdeel van moderne landbouwpraktijk in zowel akkerbouw als glastuinbouw.

De aanpak berust op drie pijlers: preventie, monitoring en bestrijding. Preventie omvat teeltpraktijken zoals tijdstip van zaaien of planten, ras- en zaadkeuze, bodembeheer en sanering van aangetast materiaal. Monitoring gebeurt via regelmatige veldinspecties, scouting en het gebruik van lok- of detectieapparatuur om tijdig signalen van problemen op te merken. Bestrijding vindt plaats wanneer risico’s aanwezig zijn en kan plaatsvinden met verschillende methoden: biologische bestrijding, culturele en mechanische maatregelen, en chemische gewasbescherming waar nodig en volgens regelgeving.

IPM, Integrated Pest Management, is een centrale benadering die het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen zoveel mogelijk beperkt en prioriteit geeft aan niet-chemische methoden. Voorbeelden zijn het inzetten van natuurlijke vijanden, biopesticiden, gewasrotatie, het kiezen van resistente rassen, en fysieke of agronomische maatregelen zoals mulching. Pheromonen en lokstoffen kunnen ook worden toegepast om populaties te reguleren.

Regelgeving en duurzaamheid: het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen is aan strikte regels gebonden, met goedkeuring, doseringseisen en toepassingsvoorwaarden en maximale residu-niveaus (MRL’s). Doel is bescherming van mens en milieu en behoud van nuttige organismen en bodemkwaliteit. Klimaatverandering, resistentie en economische druk vormen voortdurende uitdagingen; daarom wordt steeds vaker gebruikgemaakt van digitale beslissingsondersteuning en precisietechnieken.