streptokokkeninfectie

Streptokokkeninfectie is een infectie veroorzaakt door bacteriën uit het genus Streptococcus. Verschillende soorten kunnen leiden tot verschillende klachten. De meest voorkomende zijn Streptococcus pyogenes (groep A) en Streptococcus pneumoniae; andere groepen zoals groep B streptokokken spelen een rol bij neonaten en jonge kinderen.

Infecties komen voor in de keel- en neusholte (keelontsteking en tonsillitis), huid- en weke delen (impetigo, cellulitis), oren, longen (longontsteking) en zeldzamer bij invasieve ziekte zoals sepsis of necrotiserende fasciitis. Overdracht gebeurt meestal via druppels of direct contact met geïnfecteerde wondjes.

Symptomen variëren per aangetast gebied. Keelontsteking geeft vaak keelpijn, koorts en slikproblemen; huidinfecties veroorzaken roodheid, pijn en soms blaren of etter. Longontsteking gaat gepaard met hoesten en kortademigheid. In zeldzame gevallen kan een streptokokkeninfectie leiden tot bloedbaaninfectie (sepsis) of ontstekingen elders.

Diagnose vindt meestal plaats op basis van klinische aanwijzingen en wordt bevestigd met keelafname (kweek of snelle antigeentest bij groep A) of bloedkweek bij invasieve ziekte. Behandeling bestaat doorgaans uit antibiotica, meestal penicilline of amoxicilline; bij allergie zijn macroliden of andere middelen mogelijk. In ernstiger gevallen is ziekenhuisopname en intraveneuze antibiotica nodig.

Complicaties van onbehandelde streptokokkeninfecties kunnen reumatische koorts en post-streptokokken glomerulonefritis omvatten; invasieve infecties kunnen sepsis veroorzaken. Preventie draait om goede handhygiëne en tijdige behandeling van keelontsteking. Bij zwangeren wordt Group B-streptokokken-screening en profylAXe tijdens de bevalling toegepast om neonatale besmetting te voorkomen. Vaccinatie tegen alle streptokokken bestaat niet; wel bestaan vaccins tegen sommige verwante stammen zoals Streptococcus pneumoniae.