plaagdierallergieën

Plaagdierallergieën zijn allergische reacties bij mensen die blootstaan aan allergenen afkomstig van plaagdieren, zoals muizen, ratten en cockroaches. De belangrijkste allergenen komen uit uitwerpselen, urine, speeksel en huidschilfers. Ook stof en sporen van schimmel kunnen samenhangen met de allergie, omdat deze vaak voorkomen in omgevingen waar plaagdieren aanwezig zijn. Mensen met een bestaande neussymptomatiek of astma lopen vooral risico.

Symptomen zijn vergelijkbaar met andere allergieën en kunnen bestaan uit nies-/loopneus, verstopte neus, jeukende of tranende ogen, gehoor- of keelklachten en hoesten. Bij mensen met astma kunnen klachten verergeren, wat vaker leidt tot kortademigheid en piepen. Het seizoen kan invloed hebben op de ernst van de symptomen, afhankelijk van de plaagdierbelasting in de omgeving.

Diagnose gebeurt op basis van een combinatie van medische voorgeschiedenis, blootstelling aan plaagdieren en gestandaardiseerde testen, zoals huidpriktesten of bloedonderzoek naar specifieke plaagdierallergenen (IgE). Soms is aanvullende evaluatie nodig bij gelijktijdige astmaklachten.

Behandeling richt zich op drie pijlers: blootstelling verminderen, symptoomverlichting en, indien nodig, preventieve behandeling voor astma. Preventie maatregelen omvatten grondige sanering van de leefomgeving, afsluiten van voedselbronnen, opruimen van rommel, het repareren van beschadigingen en het vermijden van overbevolkte ruimtes. Regelmatige reiniging met een stofzuiger met HEPA-filter, het gebruik van luchtreinigers en goede ventilatie helpen de blootstelling te beperken.

Medicatie kan bestaan uit antihistaminica en intranasale corticosteroïden voor neusklachten, eventueel aanvullende medicatie bij astma onder begeleiding van een arts. In selecte gevallen kan allergenenimmunotherapie overwogen worden. De meeste mensen kunnen met adequate bestrijding en behandeling de kwaliteit van leven verbeteren.