pijnklachten

Pijnklachten zijn subjectieve sensaties van ongemak die mensen melden en vaak een symptoom van onderliggende aandoeningen. Pijn kan acuut zijn, bijvoorbeeld na letsel, of chronisch wanneer de klachten langer dan drie maanden aanhouden. Op basis van het mechanisme worden doorgaans drie typen onderscheiden: nociceptieve pijn (weefselschade of ontsteking), neuropathische pijn (zenuwborstoring), en nociplostische pijn (verstoorde pijnverwerking). Pijnklachten kunnen ook zonder duidelijke oorzaak voorkomen en beïnvloed worden door psychologische en sociale factoren.

Oorzaken en soorten: musculoskeletale aandoeningen zoals rug-, nek- en schouderklachten; artritis en andere gewrichtsproblemen; neuropathische pijn bij zenuwbeschadiging; en viscerale pijn uit organen zoals darmen of galwegen. Pijn wordt ervaren als combinatie van sensorische, emotionele en cognitieve processen en kan de dagelijkse activiteiten verstoren.

Beoordeling: pijn is subjectief, daarom worden vaak pijnschalen gebruikt, zoals 0-10 of een visuele analoge schaal. Onderzoek bestaat uit anamnese, lichamelijk onderzoek en, indien nodig, aanvullende testen. Ook wordt gekeken naar factoren zoals slaap, stress en stemming, omdat die pijn kunnen beïnvloeden en de behandeling sturen.

Red flags: plotselinge hevige pijn bij trauma, koorts met rugpijn, neurologische uitval, borstpijn, of onverklaard gewichtsverlies vereisen snelle medische evaluatie.

Behandeling: meestal een multidisciplinair, op functie en kwaliteit van leven gericht. Uitgangspunten zijn voorlichting, actief bewegen of fysiotherapie, leefstijl- en gedragstherapie, en eventueel medicatie (paracetamol, NSAID’s; bij chronische pijn soms aanvullende medicatie). In sommige gevallen kunnen interventies of chirurgie overwogen worden. Het behandelplan moet afgestemd zijn op de individuele situatie en de oorzaak van de pijn.