nagelinfecties

Nagelinfecties zijn infecties van nagels die ontstaan door schimmels, bacteriën of gisten. De meest voorkomende vorm is onychomycose, een schimmelinfectie van vingernagels of teennagels, meestal veroorzaakt door dermatofyten zoals Trichophyton. Bacteriële of gemengde infecties van de nagelomgeving komen ook voor en worden soms aangeduid als paronychia, met roodheid, zwelling en soms pus.

Oorzaken en ziektelijnen variëren. De meeste nagelinfecties zijn schimmelgerelateerd (onychomycose) en kunnen leiden tot verdichting, verkleuring en verdelging van de nagel. Paronychia wordt meestal veroorzaakt door bacteriën zoals Staphylococcus aureus en kan zich uiten als pijnlijke roodheid rond de nagelriem. Gisten, zoals Candida, kunnen ook nagels besmetten, vaak in combinatie met andere micro-organismen. Voortdurende blootstelling aan vocht, trauma aan de nagels, diabetes, veroudering en een verzwakt immuunsysteem verhogen het risico.

Diagnose gebeurt doorgaans op basis van klinisch beeld en anamnese. Bevestiging kan plaatsvinden met aanvullende onderzoeken zoals microscopie van nagelafkrabsel (KOH-preparaat), kweek of moleculaire testen. Sommige gevallen vereisen radiologisch onderzoek om aantasting van het nagelbed of omliggende weefsels uit te sluiten.

Behandeling is afhankelijk van de oorzaak en de ernst. Voor milde onychomycose kunnen topische antifungale middelen (bijv. ciclopirox of amorolfine) voldoende zijn, maar bij nagelinfecties met duidelijke aantasting en traag herstel zijn systemische antifugale medicijnen (zoals terbinafine of itraconazol) vaak effectiever, met lange behandelperioden. Paronychia kan antibiotica vereisen en soms drainage. Preventie richt zich op droog houden van nagels, vermijden van trauma, regelmatig wisselen van sokken en schoeisel, en het vermijden van het delen van nagelzorgmiddelen. Reïncidentie is gebruikelijk bij nagelinfecties.