infectieve

Infectieve is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om aan te duiden dat iets besmettelijk is of de eigenschap bezit ziekteverwekkers te kunnen overdragen en zo geïnfecteerde individuen kan veroorzaken. In de medische literatuur verwijst men vaak naar infectieus vermogen (infectiviteit) van pathogenen en naar infectieziekten die zich tussen personen kunnen verspreiden. Ziekteverwekkers die infectieus zijn, omvatten bacteriën, virussen, schimmels en parasieten. Besmetting treedt op wanneer een pathogeen een geschikte ingang vindt en zich vermenigvuldigt, wat kan leiden tot ziekte. Besmettelijkheid wordt bepaald door factoren zoals dosis, virulentie van het micro-organisme, de staat van de afweer van de gastheer en de aanwezigheid van een geschikt contactkanaal.

Overbrenging kan rechtstreeks zijn door direct contact, of via druppels, aerosolen, vectoren (zoals teken of muggen), voedsel of water, of via oppervlakken en besmette voorwerpen. De mate van verspreiding wordt vaak uitgedrukt in R0, het gemiddeld aantal secundaire gevallen veroorzaakt door één geïnfecteerde persoon in een volledig vatbare populatie. Preventie richt zich op vroegtijdige detectie, isolatie, hygiëne, vaccinatie en volksgezondheidsmaatregelen.

Het begrip infectieus verschilt van besmettelijk: niet alle infecties zijn overdraagbaar tussen mensen (bijv. niet-overdraagbare ziekten of infecties die alleen in specifieke situaties voorkomen). Voor de meeste gevallen geldt: preventie en controle van infectieuze ziekten vereisen een combinatie van vaccinaties, sanitaire maatregelen en een goed functionerend zorgstelsel.