fasersystemen

Fasersystemen is een verzamelnaam voor systemen die gebruikmaken van vezels als belangrijkste dragers of functionele elementen. In de techniek verwijzen ze doorgaans naar twee hoofdfamilies: structurele vezelsystemen, waarin vezels voorzien in versterking in een matrix, en optische vezelsystemen, die lichtsignalen of sensoren dragen. Beide typen spelen een cruciale rol in sectoren zoals luchtvaart, automobielindustrie, bouw en telecommunicatie.

Structurele vezelsystemen omvatten glasvezels, koolstofvezels en andere vezeltypen zoals aramide, die in combinatie met polymeren, metalen of keramische matrices worden verwerkt. Veelgebruikte productieprocessen zijn lay-up, resin transfer molding, prepregs en filament winding. Belangrijke eigenschappen zijn een hoge treksterkte en stijfheid in verhouding tot gewicht, evenals anisotropie en een belangrijke rol van de vezel-matrixovergang. Toepassingen omvatten onderdelen voor luchtvaart en autosport, sportuitrusting en bouwmaterialen.

Faseroptische systemen bestaan uit optische vezels, kabels, connectors, splitters en transceivers. Ze worden gebruikt voor telecommunicatie, databekabeling en sensing-toepassingen. Kernkenmerken zijn lage verliezen, hoge bandbreedte en geringe signaalruis. Typen vezels zijn monomodus en multimode. Netwerken variëren van punt-tot-puntverbindingen tot backbone-verbindingen en passieve systemen zoals PON. Ontwerp en implementatie vereisen aandacht voor verzwakking, dispersie, omgevingscondities en kabelinfrastructuur, met relevante standaarden zoals ITU-T en IEC.

Ontwerp, integratie en onderhoud van fasersystemen vragen om compatibiliteit tussen onderdelen, kwaliteitscontrole en testprogramma's (mechanisch, optisch en niet-destructief testen). Duurzaamheid en recycling van vezelversterkte materialen spelen een groeiende rol in de levenscyclus van structurele systemen, terwijl kabelkwaliteit en vervanging centraal staan bij optische netwerken.