glasvezels

Glasvezels zijn dunne draden van glas met een diameter van ongeveer 10 tot 100 micrometer, die worden gebruikt in twee hoofdtoepassingsgebieden: als versterkingsmateriaal in kunststof en als draden voor optische communicatie. In glasvezelversterkte kunststoffen dienen vezels als lichtgewicht, sterke toevoeging aan polymersystemen. Typen glasvezels voor versterking zijn onder meer E-glass, veelgebruikt vanwege kosten en algemene mechanische eigenschappen; S-glass met hogere treksterkte en stijfheid; en C-glass met verbeterde chemische bestendigheid. Glasvezelversterkte materialen vinden toepassing in de auto-industrie, luchtvaart, sportartikelen, boten en bouw.

Optische glasvezels bestaan uit een kern met een hogere brekingsindex en een omhullende cladding met een lagere index, waardoor licht door total internal reflection lange afstanden kan afleggen. Ze worden geproduceerd door een preform te maken en deze uit te trekken tot lange vezels, vaak met dunne beschermende coatings. Silica is de meest gebruikte materiaalkeuze; dopingen zoals germanium worden toegepast om de brekingsindex te regelen. Er zijn single-mode vezels, met een relatief kleine kern voor langeafstandscommunicatie en hoge bandbreedte, en multi-mode vezels, met een grotere kern voor kortere afstanden en hogere omzet.

Toepassingen van optische glasvezels omvatten telecommunicatie en netwerken, datacenters, medische beeldvorming en sensoren. Glasvezels bieden hoge datasnelheden en immuniteit tegen elektromagnetische storingen, maar vertonen wel brosheid en vereisen zorgvuldige hantering en beschermende mantel.