emissiereducties

Emissiereducties zijn verminderingen van de uitstoot van broeikasgassen en andere milieubelastende stoffen door menselijke activiteiten. Ze vormen een centraal doel van klimaatbeleid en milieubeheer. Reducties kunnen optreden bij de bron of door systeemveranderingen die tot minder emissies leiden.

Voorbeelden van directe emissiereducties zijn onder meer het afschalen van fossiele brandstoffen ten gunste van hernieuwbare energie, energiebesparing in gebouwen en industrie, procesoptimalisatie, en het omschakelen van transport naar minder vervuilende opties. Indirecte emissiereducties ontstaan via aanpassing van toeleveringsketens, gedragsveranderingen en beleidsmaatregelen die emissies op lange termijn verlagen. Daarnaast bestaan negatieve emissies, zoals koolstofopslag uit CCS/BECCS en bosaanplanting, die CO2 uit de atmosfeer verwijderen.

Metingen van emissiereducties worden vaak uitgedrukt in CO2-equivalenten (CO2e) en vergeleken met een referentieperiode of -scenario. MRV-systemen (monitoring, reporting en verificatie) zorgen voor betrouwbaarheid en transparantie. Internationale kaders zoals het IPCC-protocol en nationale inventarissen spelen een rol bij consistentie en vergelijking tussen landen.

Beleid en instrumenten die emissiereducties stimuleren, omvatten emissiehandelssystemen (ETS), koolstofbelastingen, subsidies en fiscale prikkels voor energiebesparing en investeringen in schone technologieën, evenals regelgeving die emissies in specifieke sectoren beperkt.

Voorts kunnen emissiereducties economische en politieke vraagstukken opleveren, zoals additionaliteit en risico op koolstoflekken. Duidelijke verificatie en tijdige evaluatie zijn essentieel om misbruik en dubbele telling te voorkomen en om de beoogde klimaatdoelen te ondersteunen.