druif

Een druif is de vrucht van de wijnstok. De druif behoort meestal tot de soort Vitis vinifera, maar ook andere Vitis-soorten leveren eetbare bessen. Druiven groeien in trosvormige trossen en bestaan doorgaans uit een sappige bes met een huid die varieert van groenachtig geel tot rood, paars of zwart. Druiven worden vers gegeten, gedroogd tot rozijnen of gebruikt bij wijnproductie.

Botanie en variëteiten: Druiven behoren tot de familie Vitaceae, geslacht Vitis. Er bestaan duizenden cultivars; sommige rassen zijn bestemd voor tafelconsumptie (table grapes), andere voor wijnproductie (wijnrassen). Binnen wijnrassen onderscheiden men vaak witte en donkere variëteiten; veel variëteiten zijn pitloos of bevatten pitten. De smaak hangt af van soort, klimaat en cultuurpraktijken.

Cultivatie en beheer: Druiven groeien het best in gematigde klimaten met een lang, warm groeiseizoen. Teelt vereist trellis-systemen, snoei en zorg tegen ziekten en plagen. Het oogstseizoen valt meestal in de late zomer tot herfst. Veel wijnstokken worden op wortelstokken geënt tegen phylloxera, waardoor grafting en vigour management gebruikelijk zijn. Waterbeheer, temperatuursomstandigheden en bestrijdingsmaatregelen beïnvloeden kleur, suikergehalte en zuurgraad.

Toepassingen en markten: Druiven worden wereldwijd geteeld voor vers eten, wijnproductie en gedroogde toepassingen zoals rozijnen. Kleur, grootte en zaadinhoud variëren per variëteit; veel table grapes zijn pitloos, wijnrassen hebben vaak zaden. Voor wijn worden rassen onderscheiden die geschikt zijn voor witte of rode wijnen.

Regionale en economische context: Belangrijke producenten zijn onder meer Italië, Frankrijk, Spanje, China en de Verenigde Staten. De teelt is wijd verspreid in het Middellandse Zeegebied, Zuid-Amerika en delen van Afrika en Oceanië. Klimaatverandering beïnvloedt oogsttijden, suikergehalte en opbrengst, en nodigt uit tot aanpassingen in teeltpraktijken en veredeling.