bewoonbaar

Bewoonbaar is een adjectief in het Nederlands dat aangeeft dat een ruimte of gebouw geschikt is om te wonen. Het begrip wordt toegepast in bouwkunde, stedelijke planning en woningbeleid en staat tegenover onbewoonbaar, wat duidt op een woning of ruimte die om veiligheids- of gezondheidsredenen niet geschikt is voor bewoning.

De beoordeling van bewonbaarheid berust op criteria zoals structurele veiligheid, brandveiligheid, sanitaire voorzieningen, drinkwater en warm water, ventilatie, verwarming, daglicht, voldoende natuurlijke lichtinval, geluidsisolatie en toegankelijkheid. Ook gezondheidseisen, leefbaarheid en vrij zijn van vocht en schimmel spelen een rol. Een gebouw moet over voldoende sanitaire voorzieningen beschikken en op een veilige en aangename manier bruikbaar zijn.

In de meeste landen worden deze eisen vastgelegd in bouw- en woningregelgeving. In Nederland bepaalt het Bouwbesluit welke normen voor veiligheid, gezondheid en bruikbaarheid gelden; gemeenten kunnen vervolgens verklaringen of vergunningen afgeven om een gebouw als bewoond toe te laten. In andere jurisdicties geldt soortgelijke regelgeving die bepaalt of een gebouw mag worden verhuurd of bewoond.

Praktisch betekent bewonbaar zijn dat een woning aan de normen voldoet en mag worden verhuurd en bewoond. Bij tekortkomingen kunnen herstelverplichtingen volgen en kunnen eigenaren of verhuurders geconfronteerd worden met eisen vanuit de gemeente of huurrechtelijke regels. In vastgoedmarkten wordt de term vaak gebruikt om aan te geven dat een ruimte daadwerkelijk geschikt is voor bewoning, hoewel lokale definities kunnen variëren.

Bewoonbaar is verwant aan termen als onbewoonbaar en bewoonbare woningen en wordt doorgaans gebruikt in de context van bouw, renovatie en huurpolitie.