verwarming

Verwarming is het proces waarmee in gebouwen warmte wordt opgewekt en verdeeld om ruimten en warm water op aangename temperaturen te brengen. Het doel is comfort en een betrouwbare warmtevraag voor wonen en werken. Verwarmingssystemen bestaan uit een warmtebron, een transport- en verdelingsnetwerk en warmteafgiftepunten in de ruimte.

De meest voorkomende vorm is centrale verwarming (CV), waarbij een centrale warmtebron warmte genereert die via leidingen en afgiftepunten zoals radiatoren of vloerverwarming door het gebouw wordt verdeeld. De warmtebron kan een gas- of olieketel, een elektrische ketel, een biomassaketel of een warmtepomp zijn. Sommige gebouwen zijn aangesloten op een warmtenet (stadsverwarming).

Daarnaast bestaan er individuele verwarmingsoplossingen zoals elektrische ruimteverwarming (verwarmingspanelen, convectoren) en systemen met elektrische kachels. Goede isolatie en luchttoevoer verminderen de warmtevraag. Vloer- en wandverwarming geven vaak een comfortabele warmteafgifte en functioneren goed met lage-temperatuursystemen zoals warmtepompen.

De efficiëntie van verwarmingssystemen wordt uitgedrukt in rendement; bij warmtepompen spreken we van de COP (coefficient of performance) en soms van SCOP. Een hoger rendement betekent minder energie voor dezelfde warmtevraag. Regeling met thermostaten, zonering en goede ventilatie verbetert het gebruik en vermindert verspilling.

Bij renovatie en nieuwbouw spelen regelgeving, normen en subsidies een rol. Doel is vaak verminderen van CO2-uitstoot door overstap naar duurzamere bronnen zoals warmtepompen, stadsverwarming of andere hernieuwbare warmte. De keuze hangt af van klimaat, gebouwtype, isolatie en beschikbaarheid van warmtebronnen.