augmentatiesystemen

Augmentatiesystemen zijn systemen die menselijke capaciteiten aanvullen of uitbreiden door middel van technologie. Ze combineren hardware, software en data om zintuiglijke, motorische, cognitieve of perceptuele functies te verbeteren. Het begrip kan uiteenlopende technologieën bestrijken die samenwerken met een mens of autonoom opereren in mens-om-systeem omgevingen.

Ze omvatten onder meer fysieke augmentatie zoals exoskeletten en prothetische armen; zintuiglijke augmentatie zoals haptische feedback, augmented reality en verbeterde sensoren; en cognitieve augmentatie zoals beslissingsondersteuning, geheugen- en leertools en neurale interfaces. Doel is vaak om prestaties te verhogen, vermoeidheid te verminderen, of beperkingen te compenseren.

Componenten van augmentatiesystemen bestaan doorgaans uit sensoren die informatie verzamelen, actuatoren of outputmechanismen die beweging of feedback produceren, verwerkingsunits die data analyseren, en gebruikersinterfaces die de mens in staat stellen te communiceren met het systeem. Veiligheids- en privacymaatregelen, interoperabiliteit en betrouwbaarheid spelen een cruciale rol in ontwerp en implementatie.

Typen augmentatiesystemen kunnen grofweg worden onderverdeeld in fysieke augmentatie (zoals exoskeletten en prothetische oplossingen), zintuiglijke augmentatie (zoals AR, haptische systemen en extra sensoren) en cognitieve augmentatie (zoals AI-ondersteuning bij taken, geheugenassistentie en neurale interfaces). De toepassingen variëren van gezondheidszorg en rehabilitatie tot industriële productiviteit en veiligheid.

Uitdagingen en overwegingen omvatten veiligheid en aansprakelijkheid, privacy en data-biombescherming, ethische vraagstukken, ongelijkheid in toegang tot technologie, regelgeving en standaardisatie, en de behoefte aan interoperabele systemen die mens-machine samenwerking optimaliseren.

Zie ook onderwerpen zoals exoskeletten, neurale interfaces en augmented reality.