Revascularisatieprocedures

Revascularisatieprocedures zijn medische interventies die bedoeld zijn om de bloedstroom naar verarmde weefsels te herstellen wanneer ischemie of occlusie de bloedsomloop belemmert. Ze worden toegepast bij verschillende aandoeningen, zoals coronaire hartziekte, perifere slagaderziekte en carotisstenose, en kunnen acute of chronische symptomen verlichten. De behandelingen variëren van endovasculaire procedures die via de bloedvaten plaatsvinden tot open chirurgische ingrepen, en het uiteindelijke doel is het weefsel voorzien van voldoende zuurstof en voedingsstoffen.

Endovasculaire revascularisatie omvat doorgaans percutane transluminale angioplastiek (PTA) met ballon en, indien nodig, plaatsing van een stent om de vasculaire diameter te behouden. Andere technieken zijn atherectomie (plaatselijk verwijderen van plaque) en lithoplastie (gebruik van shockwave om calcium te kraken). Afhankelijk van de betrokken slagaders en plaque-eigenschappen kan de behandeling intracraniële (bij carotisstenose) of perifere revascularisatie betreffen. Doel is snelle doorbloeding met minimaal invasieve ingreep en kort herstel.

Chirurgische revascularisatie omvat bypassoperaties en endarterectomie. Bij coronair bypass (CABG) wordt een bypass-graft gemaakt met autoloog vene of een synthetische graft om de geblokkeerde kransslagader om te leiden. Perifere bypassen gebruiken vaak autoloog vene of synthetische grafts om onderste ledematen te voorzien van bloedtoevoer. Endarterectomie verwijdert plaque direct uit de aangetaste slagader, meestal carotis. De keuze tussen endovasculaire en chirurgische opties hangt af van anatomie, comorbiditeit en risicotolerantie.

Postoperatieve zorg omvat antitrombotische therapie, lipideregulering en risicofactorenmanagement. Uitkomsten variëren per aandoening en patiënt, maar bij geschikte indicaties kunnen revascularisatieprocedures de pijn verlichten, de beperkte mobiliteit verbeteren en complicaties zoals hartinfarct of beroerte voorkomen. Restenose is mogelijk, vooral bij bepaalde vaatbedden, waardoor follow-up en eventuele aanvullende behandelingen nodig blijven.