risicotolerantie

Risicotolerantie is de mate waarin een persoon, organisatie of systeem aanvaardbare onzekerheid en mogelijke nadelige uitkomsten accepteert bij besluitvorming. Het geeft aan welk niveau van variatie en mogelijke schade men bereid is te tolereren in relatie tot een doelstelling. In de risicomanagementliteratuur wordt vaak onderscheid gemaakt tussen risicobereidheid, risicotolerantie en draagkracht (of risicodraagkracht): de bereidheid om risico te nemen, de grens waarbij risico’s als onaanvaardbaar worden gezien, en het vermogen om de gevolgen te dragen.

De term is contextafhankelijk en kan op verschillende niveaus worden toegepast. Persoonlijk en psychologisch: factoren zoals temperament, ervaring, leeftijd, cultuur, informatie en controleperceptie beïnvloeden risicotolerantie. In financiële besluitvorming bepaalt een hogere risicotolerantie doorgaans een beleggingportefeuille met meer aandelen en exotischere keuzes, terwijl een lagere tolerantie leidt tot conservatievere posities. Operationeel en regulerend: bedrijven en overheden hanteren risicotolerantie om vast te stellen welke veiligheids- en milieu­maatregelen nodig zijn en welke risico’s aanvaardbaar worden gevonden binnen wettelijke en reputatiegebonden grenzen. Ook in de gezondheidszorg en bij veiligheidsmaatregelen speelt risicotolerantie een sleutelrol bij beleid en procedures.

Meting vindt plaats via vragenlijsten, scenario‑gebaseerde evaluaties en analyse van eerder gedrag, uitmondend in een uitdrukking van de maximale acceptabele kans op verlies of in bandbreedtes van toelaatbare risico’s. Risicotolerantie is dynamisch en kan veranderen door nieuwe informatie, ervaringen en veranderde doelstellingen. Een afstemming tussen risicotolerantie en risicobeoordeling is essentieel voor effectief besluitvormings- en beheersprocessen.