Precursorcellen

Precursorcellen is een term uit de biologie die verwijst naar cellen die zich reeds beginnen te differentiëren naar een specifieke celtype, maar nog niet volledig rijp zijn. Ze ontstaan meestal uit stamcellen en hebben nog beperkte capaciteit voor zelfvernieuwing. In tegenstelling tot volwassen stamcellen zijn precursorcellen vaak al sterk 참여 in een bepaalde differentiatiepad en vertonen ze beperkte potentie tot andere celtypes.

Precursorcellen worden vaak gezien als tussenstap tussen stamcellen en volledig gedifferentieerde cellen. Stamcellen hebben ruime differentiatiepotentie en kunnen zichzelf blijven verdubbelen, terwijl precursorcellen lineage-gebonden zijn en meer gespecialiseerd worden naarmate ze zich ontwikkelen. Ze worden daarom ook wel progenitorcellen genoemd, hoewel terminologie per vakgebied kan variëren: sommige bronnen gebruiken precursor voor cellen met enige zelfvernieuwing, anderen beperken het begrip tot cellen die al sterk gedifferentieerd zijn.

Voorbeelden van precursorcellen komen in veel weefsels voor. In het beenmerg geven bepaalde hematopoëtische precursorcellen aanleiding tot de myeloïde en lymfoïde lijnen. In het zenuwstelsel bestaan neurale precursorcellen die neuronen, astrocyten of oligodendrocyten kunnen vormen. Skeletspieren bevatten myogene precursorcellen, ook wel satellietcellen genoemd, die kunnen uitgroeien tot spiervezels. In de huid en andere epitheliale weefsels leveren precursorcellen nieuwe cellen voor onderhoud en herstel.

Het begrip is belangrijk in ontwikkeling en regeneratie, evenals in onderzoek naar ziekten en celtherapie. In de praktijk kunnen precursorcellen in cultuur worden uitgebreid tot ze differentiatie-inducerende factoren ontmoeten, waarna ze verder rijpen naar specifieke celtypen. Het exacte potentieel en de zelfvernieuwingscapaciteit variëren per celtype en bevinding.