Overcorrectie

Overcorrectie is een term uit het Nederlands die verwijst naar het corrigeren van iets met een te grote, te snelle of te grove ingreep, zodat het gevolg voor de oorspronkelijke fout of foutieve toestand juist verder gaat dan gewenst. Het kan zowel op mentale, gedragsmatige, technologische en medische praktijken betrekking hebben en wordt vaak gezien als het tegenovergestelde van een juist afgestemde correctie.

In statistiek en data-analyse kan overcorrectie optreden wanneer een correctie voor bias te agressief wordt toegepast, wat leidt tot een nieuwe vertekening of verlies van nauwkeurigheid. In taalverwerving en onderwijs is overcorrectie een vorm van overgeneralisatie: leerlingen passen regels breder toe dan tot de standaardtaal horen, wat resulteert in niet-standaard vormen. In beide gevallen is monitoring en terugkoppeling cruciaal om oscillaties te voorkomen.

In de geneeskunde en optometrie kan overcorrectie optreden bij chirurgische of orthodontische ingrepen wanneer de correctie te ver gaat, bijvoorbeeld bij refractieve chirurgie of orthodontische beetcorrecties, waardoor een nieuwe afwijking ontstaat. Ook in motorisch leren is overcorrectie bekend: bij het corrigeren van een fout nemen mensen vaak een te grote aanpassing, wat leidt tot instabiliteit of terugkerende fouten.

Preventie en behandeling bestaan uit geleidelijke aanpassingen, herhaalde metingen en het gebruik van feedback. Het herkennen van tekenen van overcorrectie en het bijsturen naar kleine, gecontroleerde stappen kan helpen om verdere afwijkingen te voorkomen.