Decahydraatvorm

Decahydraatvorm is de kristallijne toestand van een verbinding waarin tien moleculen water per formule-eenheid als water van crystallisatie in de kristalstructuur zijn ingebed. Een decahydraat is daarmee een hydratische vorm met een hydrationstoestand van 10.

Decahydraten ontstaan meestal bij kristallisatie uit een waterige oplossing of wanneer een hydratische fase met een lager wateraandeel geleidelijk hydrateert tot tien watermoleculen per formule-eenheid. Het water in deze kristallen maakt deel uit van de kristallijne structuur en kan bij verwarming worden losgemaakt, waardoor dehydration optreedt en vaak tussenstappen naar lagere hydraten of naar een ongedhydrateerde zout volgen.

Veelvoorkomende voorbeelden zijn borax, chemisch bekend als natriumtetraboraat decahydraat, Na2B4O7·10H2O, en Glauber's zout, natriumsulfaat decahydraat, Na2SO4·10H2O. Deze vormen illustreren hoe decahydraten kunnen voorkomen bij verschillende anionen en metalen.

De stabiliteit van een decahydraat is sterk temperatuur- en soms drukafhankelijk. Bij verhitting kunnen decahydraten stap voor stap water verliezen en omzettingen naar lagere hydraten of naar het anhydride volgen. Bij afkoeling kunnen ze water uit de omgeving opnemen en terugkeren naar de decahydraatvorm.

Toepassingen van decahydraten liggen onder meer in industrieën zoals keramiek, reinigingsmiddelen en materiaalonderzoek. In sommige decahydraatachtige systemen wordt de latente warmte van hydratering/dhydratering onderzocht voor toepassingen in warmteopslag en thermische regulering.