decahydraat

Decahydraat is een hydratieproduct waarin tien watermoleculen per formule-eenheid zijn opgenomen in de kristalstructuur. De waterspiegels maken deel uit van het kristalrooster en zijn vastgebonden aan de ionsoorten van de stof. Decahydraten behoren tot de grotere groep hydraten die ontstaan bij kristallisatie uit waterige oplossingen.

Een bekend voorbeeld is natriumsulfaat decahydraat Na2SO4·10H2O, ook wel Glauber's zout genoemd. Dit korrelique kristallen die uit zoute of zout-waterige oplossingen kunnen groeien en vaak kleurloos en transparant zijn. De stabiliteit van het decahydraat is temperatuur-afhankelijk: bij verhitting kan het zijn watermoleculen verliezen en het dehydreren tot anhydrous natriumsulfaat (of tot andere hydraten, afhankelijk van omstandigheden). Deze waterafstand is een dehydratie en gaat gepaard met een faseovergang, niet met smelten. Bij afkoeling en aanwezigheid van water keert de watersubstantie terug en kan het decahydraat opnieuw vormen.

Andere decahydraten bestaan; ze komen minder vaak voor dan het natriumsulfaat decahydraat, maar de term geldt voor elke stof die tien watermoleculen per formule-eenheid bevat. In praktische termen zijn decahydraten van belang voor studie van kristalstrukturen en waterbinding, en ze hebben toepassingsbenamingen in verschillende velden.

Toepassingen en belang: Glauber's zout werd historisch gebruikt als laxativum. In moderne context wordt naar decahydrates gekeken als mogelijk materiaal voor thermische opslag vanwege hun duidelijke waterbinding en temperatuurafhankelijke faseovergangen; dit maakt ze interessant voor latent-heat opslag en koel-/verwarmingssystemen onder gecontroleerde omstandigheden.