watermoleculen

Watermoleculen (H2O) bestaan uit twee waterstofatomen die covalent gebonden zijn aan één zuurstofatoom. Ze hebben een gebogen geometrie met een hoek O-H-O van circa 104,5 graden en O-H-bindingen van circa 0,96 Å.

Vanwege de ongelijke elektronegativiteit is water polair: het zuurstofatoom draagt een gedeeltelijke negatieve lading terwijl de waterstofatomen gedeeltelijk positief geladen zijn. Deze polariteit maakt water een krachtig oplosmiddel voor veel stoffen.

Watermoleculen kunnen waterstofbruggen vormen met naburige moleculen. In vloeibaar water kan elk molecuul gemiddeld circa 3 tot 4 bruggen vormen. Dit netwerk veroorzaakt hoge cohesie en oppervlaktespanning en draagt bij aan de grote oploscapaciteit voor polaire stoffen.

Fysische eigenschappen bij standaardomstandigheden: water is een vloeistof met kookpunt 100°C en smeltpunt 0°C. De dichtheid bedraagt circa 1,00 g/cm³ bij 4°C, met een maximum rond die temperatuur. Bij bevriezing vormt water een open tetrahedraal structuur waardoor ijs minder dicht is dan vloeibaar water, en ijs drijft.

Water speelt een sleutelrol in chemische reacties door autoprotolyse: 2 H2O ⇌ H3O+ + OH−, met Kw ≈ 1×10^-14 bij 25°C. Dit beïnvloedt pH en reactiviteit.

Belang: watermoleculen vormen de basis van het leven en van veel chemische en milieuprocessen; hun unieke eigenschappen maken water tot een veelzijdig oplosmiddel en medium voor biochemische systemen.