Home

kristalstructuur

Een kristalstructuur is de ordening van atomen, ionen of moleculen in een kristallijn vast materiaal. De deeltjes vormen een regelmatig herhalend patroon dat translational symmetry bezit, wat leidt tot een drie-dimensionaal kristalrooster.

De kleinste herhaalbare eenheid die de hele structuur beschrijft, heet de eenheidscel. Door herhaling van deze

Symmetrie speelt een centrale rol in kristalstructuren. De ruimtelijke groep (ruimtegroep) beschrijft translational, rotatie-, spiegel- en

Kristalstructuren worden ingedeeld volgens het soort bindingen: ionisch, metaalachtig (metalen kristallen), covalent netwerkstructuren en moleculair kristallijn.

Defecten kunnen kristalstructuren veranderen en eigenschappen beïnvloeden. Voorbeelden zijn point defects (vacanties, interstitials), line defects (dislocations)

De structuur wordt doorgaans bepaald via diffractie technieken zoals röntgendiffractie, neutronendiffractie en elektrondiffractie. Uit deze metingen

Voorbeelden van kristalstructuren zijn natriumchloride (NaCl), diamant (C), ijzer (ρ-Fe) en veel silica-mineralen zoals quartz (SiO2).

eenheidscel
vullen
eindeloze
posities
het
kristal.
Naast
de
eenheidscel
bestaan
er
14
Bravais-lattices
die
samen
met
een
basis
(een
groep
atomen)
de
exacte
structuur
bepalen.
Er
bestaan
zeven
crystal
systemen:
kubisch,
tetragonaal,
orthorombisch,
trigonaal,
hexagonaal,
romboëdrisch
en
monoklien,
elk
met
specifieke
verhoudingen
en
hoeken
tussen
de
ruimtelijke
as.
inversiesymmetrieën
die
de
structuur
kenmerken.
Deze
symmetrie
bepaalt
mede
hoe
de
structuur
reageert
op
interacties
zoals
diffractie
en
hoe
eigenschappen
zoals
anisotropie
tot
stand
komen.
De
coordinatiegetallen
en
de
vrije
ruimte
tussen
de
deeltjes
(packing)
beïnvloeden
densiteit,
mechanische
eigenschappen
en
optische
kenmerken.
en
planar
defects
(grensvlakken).
Deze
defecten
spelen
een
belangrijke
rol
bij
leiding,
sterkte
en
verschijnselen
zoals
kristalbreking.
ontstaan
ruimtegroepen
en
de
positie
van
atoomtypen
binnen
de
eenheidscel.
De
kristalstructuur
is
daarmee
een
fundamentele
factor
in
de
materiaalkunde
en
fysische
chemie.