bindingen

Bindingen is het meervoud van binding, een Nederlands begrip met meerdere betekenissen afhankelijk van context. Het woord verwijst naar verschillende vormen van verbinding, associatie en verplichting, zowel in tastbare als in figuurlijke zin.

In de wetenschap en techniek duiden bindingen op de krachten die onderdelen bij elkaar houden. In de chemie zijn bindingen de krachten tussen atoom- of molecuuldeeltjes, zoals covalente bindingen, ionische bindingen en metaalbindingen. Deze bindingen bepalen hoe stoffen ontstaan, reageren en zich gedragen. In de biologie en biochemie spelen bindingen ook een centrale rol, bijvoorbeeld bij de interactie tussen eiwitten en liganden of tussen antigenen en antilichamen.

In de nabije en toegepaste sfeer verwijst bindingen vaak naar fysieke of materiële verbindingen die objecten samenhouden. Boekbindingen bijvoorbeeld vormen de binding tussen de kaft, de rug en de pagina’s tot een geheel. Ook textielbindingen en bindmiddelen behoren tot deze betekenis, waarbij verschillende materialen chemisch of mechanisch aan elkaar worden verbonden.

Daarnaast heeft binding een juridische of contractuele betekenis. Een bindinge of bindende overeenkomst is een afspraak waaraan partijen wettelijk gebonden zijn en die afdwingbaar is bij juridische procedures. Ook in informatica en taalwetenschappen wordt binding gebruikt, bijvoorbeeld in de zin van naambinding (een variabele gekoppeld aan een geheugenplaats) of in bredere figuurlijke betekenissen van verplichting en relatie.

Samengevat verwijst bindingen naar meerdere soorten verbindingen, zowel fysiek als abstract, die afhankelijk van situatie verschillende eigenschappen en consequenties hebben.