Home

wijkverwarming

Wijkverwarming, ook wel districtverwarming genoemd, is een systeem waarbij warmte centraal wordt geproduceerd en via een netwerk van geïsoleerde leidingen naar meerdere gebouwen in een woonwijk of gebied wordt getransporteerd. Het doel is het vervangen of verminderen van individuele verwarmingsketels.

De warmte komt uit één of enkele centrale installaties en kan uit verschillende bronnen komen: warmte-krachtcentrales

Belangrijke onderdelen zijn de centrale warmtebron, het netwerk van leidingen, onderstations bij aangesloten gebouwen en meters

Voordelen zijn doorgaans hoger energierendement doordat restwarmte of schaalvoordelen worden benut, mogelijk lagere CO2-uitstoot en minder

Uitdagingen zijn hoge aanleg- en investeringskosten, lange terugverdientijden, warmteverlies langs het netwerk, en afhankelijkheid van een

In Nederland is wijkverwarming vooral in stedelijke gebieden aanwezig. Gemeenten en netbeheerders sturen op betrouwbaarheid, tariefstelling

Aansluiten op het netwerk gebeurt via een aansluiting in het gebouw en een warmtewisselaar; bewoners betalen

(CHP),
biomassa-installaties,
restwarmte
van
industrie,
geothermie
of
geothermische
warmtesystemen.
Het
warme
water
circuleert
door
leidingen
en
levert
warmte
af
aan
gebouwen
via
warmtewisselaars.
die
verbruik
meten
en
de
tarieven
bepalen.
afhankelijkheid
van
individuele
gas-
of
oliestook,
minder
ruimtebeslag
voor
boilers
en
doorgaans
stabielere
prijzen
voor
consumenten.
leveringsbedrijf.
Regelgeving,
tariefstelling
en
aansluitvoorwaarden
bepalen
de
haalbaarheid
en
de
consumentenkosten.
Veiligheid
en
legionellapreventie
zijn
ook
aandachtspunten.
en
consumentenrechten,
met
aandacht
voor
transparante
facturering
en
duidelijke
onderhouds-
en
sluitingsvoorwaarden.
op
basis
van
het
daadwerkelijk
verbruik
gemeten
door
een
warmte-meter.