restwarmte

Restwarmte, ook wel restwarmte of restenergie genoemd, is warmte die ontstaat bij een proces of installatie maar niet volledig wordt benut voor het primaire doel. Het betreft vaak warmte uit industriële productie, datacenters of andere systemen, die bij onvoldoende temperatuur of prioriteit wordt afgevoerd. Restwarmte kan worden vastgelegd en hergebruikt via warmtewisselaars, warmtepompen en warmtenetten, waardoor de efficiëntie van energiesystemen toeneemt.

Bronnen en typen restwarmte zijn onder meer warmte uit industriële processen (zoals chemische productie, metaal- of olie- en gasintensieve industrie), datacenters en koelinstallaties, afvalwater en riolerings- of wasserijprocessen, en warmte die vrijkomt bij restauratie of voedselproductie. Deze warmte komt vaak beschikbaar in lage of middentemperatuur, waardoor directe inzet binnen altijd hogere temperatuurnetten soms beperkt is maar wel geschikt kan zijn voor warmtenetten op lage temperatuur of voor heat-up met behulp van warmtepompen.

Technologieën en toepassing omvatten warmtewisselaars, warmteterugwinning in ventilatiesystemen, gespecialiseerde warmtenetten en het inzetten van warmtepompen om restwarmte geschikt te maken voor ruimteverwarming, warm tapwater of glastuinbouw. Restwarmte speelt een rol in district heating, energiebesparing en decarbonisatie, doordat het gevoed kan worden in bestaande netten of nieuw op te zetten systemen, vaak samen met andere bronnen van duurzame warmte.

Uitdagingen zijn onder meer de variabiliteit van beschikbare restwarmte, de benodigde infrastructuur en aansluiting op netten, de temperatuurkwaliteit, eigendom en verantwoordelijkheden, en de economische haalbaarheid afhankelijk van afstand, volume en regelgeving. Desalniettemin biedt restwarmte potentieel voor efficiënter energiemanagement en vermindering van CO2-uitstoot.