warmtesystemen

Warmtesystemen omvatten installaties die warmte leveren aan gebouwen en processen. Ze omvatten opwekking, omzetting, opslag en distributie van warmte en kunnen centraal of lokaal zijn. Distributie is meestal hydronisch (water als warmte-drager) met radiatoren of vloerverwarming, maar ook luchtgebaseerde systemen bestaan.

Veelvoorkomende warmtebronnen zijn gas- of oliegestookte ketels, elektrische verwarming, warmtepompen (lucht-, bodem- of watertype), biomassa-installaties, zonne-thermische systemen en gemeenschappelijke warmtenetten (district heating) die een centrale opwekking gebruiken.

In hydronische systemen voert de warmtebron verwarmd water aan radiatoren, convectoren of vloerverwarming; in lucht-systemen wordt verwarmde lucht via kanalen verspreid. Bij district heating wordt warmte centraal opgewekt en via een netwerk naar gebouwen geleid, waar het via een substation in verwarmde drinkwater- en verwarmingcircuits terechtkomt.

Besturing en efficiëntie: thermostaten, scheiding in zones, weersafstemming; prestaties meten via COP voor warmtepompen, SPF en AFUE; isolatie en lage temperatuursystemen verbeteren efficiëntie.

Duurzaamheid en beleid: de energietransitie bevordert elektrificatie en het gebruik van hernieuwbare bronnen; warmtepompen en district heating spelen een groeiende rol; bouwen voldoen aan energieprestatie-eisen.

Overwegingen bij keuze: gebouwtype, klimaat, beschikbaarheid van warmtenetten, investerings- en exploitatiekosten, ruimte en onderhoudsvriendelijkheid.

Onderhoud en veiligheid: regelmatige service; controle op lekkages, druk en expansievat; bij verbrandingssystemen rookgas- en CO-veiligheid, CO-melders.