weefselmassa

Weefselmassa is de totale massa van zachte weefsels in een lichaam of in een bepaald gebied. Het omvat spierweefsel, vetweefsel, organen, bindweefsels en huid, samen met de vloeistoffen die in deze weefsels aanwezig zijn. Botweefsel en botmassa worden meestal beschouwd als een aparte component. In veel contexten wordt de term weefselmassa ook gebruikt om de niet-vetcomponent van het lichaam aan te geven, bijvoorbeeld wanneer men spreekt over vetvrije massa (lean mass) in vergelijking met vetmassa.

Metingen en schattingen van weefselmassa gebeuren op verschillende manieren. Dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) levert scheiding tussen vetmassa, lean body mass en botmassa. Magnetic resonance imaging (MRI) en computed tomography (CT) kunnen weefseltypes nauwkeurig segmenteren en de massa van afzonderlijke weefselgroepen bepalen. Bio-elektrische impedantieanalyse (BIA) geeft een ruwe schatting van lean tissue massa via meting van lichaamstransporten en lichaamswater. Bij klinische doeleinden worden vaak combinaties van deze methoden gebruikt om veranderingen in weefselmassa te volgen.

Het begrip is relevant voor voeding, geriatrie en sport. Verlies van weefselmassa, met name spiermassa, komt voor bij veroudering (sarcopenie), ondervoeding en ziekte (cachexia). Toename van weefselmassa kan wijzen op trainingseffecten, herstel na ziekte of een toename van organische massa. Het meten van weefselmassa ondersteunt diagnose, prognose en behandeling bij verschillende medische aandoeningen, en draagt bij aan evaluatie van training en herstelprogramma's.