vetweefsel

Vetweefsel, ook wel adipose weefsel genoemd, is een gespecialiseerd bindweefsel dat dient als opslagplaats voor vetten en een belangrijke rol speelt bij temperatuurregeling, mechanische demping en hormonale signaalvorming. Het bestaat hoofdzakelijk uit adipocyten die lipiden bevatten, maar ook uit bloedvaten, zenuwen en verschillende andere celtypen die samen de weefselomgeving vormen. Naast opslag biedt vetweefsel ook bescherming van organen en fungeert het als buffer tegen koude.

Er bestaan verschillende typen vetweefsel. Wit vetweefsel (WAT) slaat energie op als triacylglycerolen en fungeert als belangrijkste energiereservoir en isolator. Het fungeert tevens als endocrien orgaan: adipocyten scheiden hormonen en signaalstoffen uit, zoals leptine en adiponectine, die betrokken zijn bij eetlustregulatie, insulinegevoeligheid en ontstekingsprocessen. Bruin vetweefsel (BAT) bevat veel mitochondriën en het speciale eiwit UCP1, dat warmte genereert via thermogenese. Beige of bruinachtige vetcellen ontstaan in WAT na blootstelling aan kou of bepaalde hormonen en dragen bij aan warmteproductie.

Vetweefsel ligt subcutaan en rondom organen (visceraal), en is ook gerelateerd aan spieren en het bargin. Bij zuigelingen komt BAT veel voor, bij volwassenen bevindt het zich in bepaalde regio’s zoals de nek en de borstkas. De hoeveelheid en activiteit van BAT kunnen variëren met leeftijd, blootstelling aan kou en metabolische toestand.

Ontwikkeling en aanpassing: adipocyten ontstaan uit mesenchymale voorlopercellen; groei vindt plaats door hypertrofie en hyperplasie. Het weefsel is plastisch en kan reageren op voeding, fysieke activiteit en ontstekingssignalen. Klinisch gezien is vetweefsel betrokken bij obesitas, lipodystrofie en diverse metabole aandoeningen via veranderingen in adipokinen en ontstekingsmediatoren.