triglycerideniveaus

Triglycerideniveaus verwijzen naar de hoeveelheid triglyceriden in het bloed. Triglyceriden zijn een veelvoorkomend type vet (lipide) dat als opslagbrandstof in vetweefsel wordt opgeslagen en vrijkomt als energie nodig is.

De meting gebeurt bij bloedonderzoek, meestal na een nuchtere periode van 8 tot 12 uur. Eenheden zijn doorgaans milligram per deciliter (mg/dL) in veel landen of millimol per liter (mmol/L) in SI-landen. 1 mg/dL komt ongeveer overeen met 0,0113 mmol/L.

Normale waarden voor volwassenen liggen meestal onder de 150 mg/dL (<1,7 mmol/L). Waarden tussen 150–199 mg/dL (1,7–2,2 mmol/L) worden als borderline hoog gezien; 200–499 mg/dL (2,3–5,6 mmol/L) als hoog; en ≥500 mg/dL (≥5,7 mmol/L) als zeer hoog.

Een hoog triglycerideniveau kan het risico op pancreatitis verhogen bij extreem hoge waarden en maakt deel uit van het metabool syndroom. Het vergroot ook het risico op hart- en vaatziekten, hoewel LDL-cholesterol doorgaans een sterkere risicofactor blijft.

Oorzaken en beïnvloedende factoren zijn onder meer overgewicht, gebrek aan beweging, overmatige suikerinname en alcohol, diabetes type 2 en hypothyreoïdie. Genetische factoren kunnen leiden tot erfelijke hypertriglyceridemie. Medicijnen zoals bepaalde bètablokkers, diuretica en sommige hormonen kunnen triglyceriden verhogen.

Beheer richt zich op leefstijl: gewichtsverlies, regelmatige lichaamsbeweging, beperking van suiker en geraffineerde koolhydraten, en beperking van alcohol. Een dieet met onverzadigde vetten en, indien nodig, omega-3-vetzuren kan triglyceriden verlagen. In sommige gevallen kunnen medicijnen zoals fibraten, hooggedoseerde omega-3-vetzuren of statines worden voorgeschreven, afhankelijk van de totale lipidenprofiel en cardiovasculair risico.

Triglyceriden worden meestal bepaald als onderdeel van een lipidenpaneel. Nuchter bloedonderzoek blijft de voorkeur hebben, maar niet-nuchter testen worden steeds vaker gebruikt. De interpretatie gebeurt altijd in samenhang met andere lipidenwaarden en de algehele cardiovasculaire risicofactoren.