beperking

Beperking is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat de handeling of het resultaat van beperken, verminderen of beperken aangeeft. De term wordt in uiteenlopende domeinen gebruikt en ligt aan de basis van verwante woorden als beperking, restrictie en limiet. Etymologisch komt het van het voorvoegsel be- en het werkwoord perken, wat beperken betekent.

Algemeen gebruik verwijst een beperking naar een beperking van mogelijkheden, acties of middelen. Voorbeelden zijn budgettaire beperkingen, operationele beperkingen en juridische beperkingen. Beperkingen kunnen tijdelijk of permanent zijn en ontstaan uit wetten, contracten of praktische omstandigheden.

In een juridisch of beleidsmatig kader zijn beperkingen regels die bepalen wat wel of niet mag, vaak met het doel veiligheid, orde en naleving te waarborgen. Ze kunnen vastliggen in wetten, verordeningen of administratieve besluiten en kunnen door beleidswijzigingen of rechtsmiddelen worden aangepast.

In gezondheidszorg en sociale context wordt beperking gebruikt om een beperking in functioneren of participatie aan te duiden, soms ook wel impairment genoemd. Termen als arbeidsbeperking of lichamelijke beperking geven specifieke niveaus van impact aan en benadrukken vaak de behoefte aan aanpassingen of ondersteuning.

In technologie en bedrijfsleven komen beperkingen voor als technische constraints of licentievoorwaarden, zoals bandbreedtebeperking of gebruiksbeperking. Dergelijke beperkingen kunnen voortkomen uit veiligheidsvereisten, productontwerp of rechtenbescherming.