subsistentiesystemen
Subsistentiesystemen zijn de manieren waarop een gemeenschap de basale behoeften aan voedsel, water, onderdak en materialen verkrijgt en zo in stand houdt. Ze beschrijven hoe middelen verworven, verdeeld en voorbereid worden voor dagelijks gebruik, en hoe technologische mogelijkheden, ecologische omstandigheden en sociale organisatie daarop invloed uitoefenen. In de antropologie en archeologie worden subsistentiesystemen vooral onderscheiden aan de hand van de belangrijkste bron van voedsel: jager-verzamelaars, pastorale systemen, horticulture en landbouw, met vaak gemengde vormen als overgangs- of regionale varianten.
Jager-verzamelaars leven doorgaans mobiel met lage bevolkingsdichtheid; hun voedselinname is afhankelijk van wilde fauna en planten
Historisch gezien heeft de overgang van jager-verzamelaars naar landbouw geleid tot grotere bevolkingsconcentraties, complexere sociale structuren
Onderzoek naar subsistentiesystemen maakt gebruik van archeologische aanwijzingen zoals faunaresten en plantaardige resten, gereedschappen en structuuranalyses,