Home

slapeloosheidinsomnie

Slapeloosheidinsomnie is een slaapstoornis die wordt gekenmerkt door aanhoudende moeilijkheden met in slaap vallen, doorslapen of het ervaren van onvoldoende rust, ondanks voldoende gelegenheid en intra-slaapgelegenheid. De term combineert de Nederlandse slapeloosheid met het Franse insomnie en wordt in verschillende bronnen gebruikt als aanduiding voor insomnia. In medische classificaties zoals DSM-5 en ICD-11 voldoet insomnia disorder aan een patroon van slaapklachten met duidelijke dagelijkse hinder, minstens drie nachten per week, gedurende ten minste drie maanden, en zonder dat de klachten volledig verklaard kunnen worden door een andere aandoening, medicijngebruik of een andere slaapstoornis.

Oorzaken en risicofactoren zijn divers en kunnen primair of secundair voorkomen. Stress, angst en depressie zijn

Diagnostiek gebeurt doorgaans op basis van klachtengesprekken, slaaplogboeken en, indien nodig, aanvullende onderzoeken om andere oorzaken

veel
voorkomende
psychologische
factoren.
Chronische
pijn,
medische
condities,
slaapgerelateerde
ademhalingsstoornissen
(zoals
slaapapneu),
en
stimulerende
middelen
(
cafeïne,
nicotine,
alcohol)
kunnen
bijdragen.
Leeftijd,
vrouwelijk
geslacht
en
onregelmatig
dienstrooster
verhogen
het
risico.
Slechte
slaapgewoonten,
gebrek
aan
regelmaat
en
beperkte
blootstelling
aan
daglicht
spelen
eveneens
een
rol.
uit
te
sluiten,
zoals
slaapapneu.
CBT-I
(cognitieve
gedragstherapie
voor
slapeloosheid)
is
een
eerstelijns,
effectief
behandeloption,
gericht
op
slaaprestrictie,
stimuluscontrole,
cognitieve
aanpassing
en
ontspanningstechnieken.
Slaaphygiëne
en
regelmatige
leefpatronen
worden
aangeraden.
Medicamenteuze
behandeling
kan
tijdelijk
overwogen
worden,
bijvoorbeeld
met
melatonine
of
bepaalde
hypnotica,
maar
kent
risico’s
zoals
afhankelijkheid
en
rebound-symptomen
bij
langdurig
gebruik.
Behandeling
is
meestal
gericht
op
zowel
de
slaapstoornis
als
eventuele
onderliggende
aandoeningen.