Home

aanduiding

Aanduiding is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar het aangeven of aanwijzen van iets, oftewel het toekennen van een naam, label, teken of beschrijving waarmee iets wordt geïdentificeerd, beschreven of onderscheiden. Het gaat daarbij vaak om de concrete vorm van een referentie, zoals een kaartkoppeling, een label op een product of een titel die een begrip aanduidt.

Het woord is afgeleid van het werkwoord aanduiden, dat betekenen “aanwijzen” of “ergens op wijzen”. De aanduiding

In verschillende vakgebieden heeft aanduiding een zekere technische lading. In taalkunde kan het slaan op de

Gerelateerde termen zijn onder meer aanwijzing (een aanwijzing of instructie), identificatie (het vaststellen van identiteit) en

zelf
is
dus
het
resultaat
van
die
handeling:
de
specifieke
manier
waarop
iets
wordt
bedoeld
of
benoemd
en
daarmee
herkenbaar
gemaakt.
referentie
van
een
woord
of
uitdrukking
in
een
zin.
In
kaart-
en
routenetwerken
verwijst
het
naar
de
manier
waarop
locaties,
objecten
of
gebieden
expliciet
worden
genoemd
of
gemarkeerd.
In
administratieve
en
juridische
contexten
kan
een
aanduiding
een
officiële
label
of
benaming
zijn
die
een
gebied,
eigendom
of
dienst
identificeert.
Ook
in
beleids-
en
planningsdocumenten
wordt
gesproken
van
aanduidingen
of
bestemmingsaanduidingen.
referentie
(de
relationele
verwijzing
naar
een
object).
Aanduiding
legt
de
nadruk
op
de
identiteit
of
kenmerkende
aanduiding
zelf,
terwijl
aanwijzing
eerder
wijst
naar
een
richting
of
hint
en
identificatie
op
het
vaststellen
van
wie
of
wat
iets
is.