loonverhoging

Loonverhoging is een verhoging van het basissalaris van een werknemer. Loonverhogingen kunnen structureel of tijdelijk zijn en kunnen afzonderlijk worden toegekend of als onderdeel van een bredere beloningsstrategie. Ze weerspiegelen vaak veranderingen in verantwoordelijkheden, prestaties, marktomstandigheden of inflatie.

Vormen van loonverhoging omvatten onder meer prestatiegerelateerde verhogingen (gebaseerd op prestaties en evaluaties), kosten van levensonderhoud (COLA) of inflatie-indexering, en marktaanpassingen die het salaris afstemmen op extern vergelijkbare posities. Ook verhogingen bij promotie volgen doorgaans een functiestap (promotie) of een toename van verantwoordelijkheden. In sommige sectoren of bedrijven is er een vast jaarlijks loonrondje via een collectieve arbeidsovereenkomst (CAO).

Het proces van loonverhoging verschilt per organisatie maar kent vaak gesprekken tussen werknemer en leidinggevende, HR-beoordelingen en uiteindelijke goedkeuring door het management of de ondernemingsraad. De verhoging heeft meestal een ingangsdatum en wordt verwerkt in de salarisadministratie. In sommige gevallen kan de verhoging retroactief zijn na evaluatieperioden.

Effecten van loonverhogingen zijn onder meer betere motivatie en retentie, maar ze brengen ook kosten met zich mee voor de werkgever en kunnen tot loonopleving leiden. Het is daarom gebruikelijk om beloningsbeleid transparant en eerlijk te houden, rekening houdend met budgettaire beperkingen en marktpraktijken om loonvercompressie of discrepanties te voorkomen.

Historisch en in wetgeving verschilt de toepassing van loonverhogingen per land. Arbeidswetten kunnen minimumloon- of loonindexeringsregels bevatten, en CAO-afspraken kunnen jaarlijkse verhogingen vastleggen. In elk geval vormen loonverhogingen een instrument van personeelsbeleid dat de beloning afstemt op prestaties, marktomstandigheden en bedrijfsdoelstellingen.