klimaatmodelprojecties

Klimaatmodelprojecties zijn prognoses van toekomstig klimaat die worden gegenereerd met complexe numerieke modellen die de belangrijkste fysische processen in de atmosfeer, oceaan, het landoppervlak en de cryosfeer simuleren. Ze leveren een beeld van hoe het klimaat kan veranderen onder verschillende toekomstige omstandigheden.

Deze projecties zijn gevoed door aannames over toekomstige concentraties broeikasgassen en aerosolen, veranderingen in landgebruik en andere factoren, samengevat in emissiescenario's. Ze geven probabilistische informatie: in plaats van één exacte uitkomst leveren ze meerdere mogelijke uitkomsten of waarschijnlijkheidsintervallen, afhankelijk van het gekozen scenario en de modellering.

Modellen en methoden: globale klimaatmodellen (GCM's) vormen de kern; voor regionale inzichten worden downscalingtechnieken toegepast. In internationale samenwerkingsverbanden worden meerdere modellen vergeleken en samengevat in modelensembles zoals CMIP. Deze ensembles spelen een centrale rol in IPCC-beoordelingen. Emissiescenario's zijn door de tijd heen veranderd: oudere analyses gebruikten RCP's, terwijl recente projecten SSP's gebruiken.

Wat wordt verwacht: projecties geven veranderingen in wereldwijde en regionale temperatuur, neerslagpatronen, frequentie en intensiteit van extreme weersomstandigheden en zeespiegelstijging. Regionale details hangen sterk af van downscaling en modelresolutie, waardoor onzekerheden op die schaal bestaan.

Onzekerheden en interpretatie: er zijn onzekerheden in modellering van fysische processen, toekomstige emissies en natuurlijke variabiliteit. Daarom worden resultaten doorgaans gepresenteerd als ensembles en scenarioafhankelijke bereiken. Ze zijn geen precieze voorspellingen voor een specifieke plek of jaar.

Toepassingen: beleidsmakers en planners gebruiken projecties voor mitigatie- en adaptatiestrategieën, infrastructuurplanning en risicoanalyse. Regelmatige bijwerking met nieuwere modellen en meer gedetailleerde downscaling is gebruikelijk.