huidhaarveranderingen

Huidhaarveranderingen verwijzen naar veranderingen in beharing die op de huid voorkomen. Dit kan variëren van toegenomen haargroei (hirsutisme of hypertrichose), afgenomen haargroei of haarverlies, tot veranderingen in haardikte, textuur of haarkleur. De verschijnselen kunnen zowel bij mannen als bij vrouwen voorkomen en kunnen tijdelijk of blijvend zijn.

Oorzaken zijn onder meer hormonale veranderingen zoals puberteit, zwangerschap, menopauze of aandoeningen die overmatige androgenen produceren (bijv. polycysteus ovarium-syndroom). Ook genetische factoren, veroudering en ziekten zoals schildklierstoornissen of ijzertekort spelen een rol. Medicijnen kunnen haargroei beïnvloeden, net als lokale huidproblemen, littekens en ontstekingen van de haarzakjes. Leefstijlfactoren en voeding kunnen het beloop beïnvloeden.

De klinische presentatie hangt af van de oorzaak en de verdeling van de beharing. Bij vrouwen wordt vaak gedacht aan overmatige haargroei in het gezicht, op de borst en in andere androgenen-gevoelige gebieden. Diagnostiek omvat een medische voorgeschiedenis en lichamelijk onderzoek, met beoordeling van de verdeling van beharing. Bloedtests kunnen hormonen bepalen (bijv. testosteron, DHEA-S, androstenedionen, TSH, prolactine) en glucosetolerantie, afhankelijk van verdenking op aandoeningen zoals PCOS of schildklierziekte. Een Ferriman-Gallwey-score kan worden gebruikt bij hirsutisme.

Behandeling richt zich op de onderliggende oorzaak en kan bestaan uit leefstijlmaatregelen, medicatie en/of ontharingstechnieken. Bij overmatige androgene effecten kan anticonceptie met oestrogeen-progestageen een optie zijn, evenals antiandrogenen zoals spironolacton. Lokale ontharingstechnieken zoals laser of elektrolyse kunnen een rol spelen, terwijl haarverlies door een onderliggende aandoening vaak verbetering geeft bij behandeling van die aandoening. Regelmatige follow-up is aanbevolen om de voortgang te monitoren.